အဲဒီိတုန္းက
ရြာမည္ ဟန္ျပင္ေသာမိုးကို
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ေကာက္ထည္႔လို႔
စိတ္ကစားတတ္ေသာ သစ္ရြက္
မီးလွ်ံလို
ရင္ကို လာလာဟပ္ေသာ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံ
ငါတို႔ငယ္ဘဝေလးမွာ ႏွင္းေတြေဝေနတုန္းလား
ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းကေလးမွာ
သစ္ရြက္ေတြ
အရင္လို ေၾကြေနတုန္းပဲလား
ေၾသာ္…
ငါတို႔က သေဘာၤသား ဆင္းဘတ္ေတြပါ
ေဝးကြာျခင္းက ငါတို႔ေနာက္ေက်ာမွာ
သမုဒယတနင္႔တပိုးနဲ႔
မုတ္ဆိပ္ျဖဴအဖိုးအိုၾကီးပါ
ငါတို႔ ကမ္းေျခက
သစၥာတရားသဲအိမ္ေလးလည္း
မ်က္ရည္စတို႔ စြတ္စိုေနဦးမွာ။ ။
ဘုန္းေနသြန္း
3 comments
Comments feed for this article
February 15, 2011 at 6:39 am
မမသီရိ
ခ်စ္စရာ ႏူးညံ့လွပ လြန္းတဲ့ကဗ်ာကေလး
ႏွင္းေၾကြေတြ ေစတတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာလုင္ေလး ေရ
ငယ္ကအခ်စ္ အႏွစ္တရာ မေမ့သာ တဲ့အေၾကာင္း
လြမ္းေမာ မိခဲ့ပါတယ္ ..
ကိုယ့္မွာေရာ အဲသေလာက္ လြမ္းေမာဖြယ္ကေလး
က်န္ေသးသလား ျပန္စဥ္းစား ရင္းနဲ႕ ေပါ့..
ျပီးတာနဲ႕ မီမီ ကဗ်ာ ကေလး ေျပးျပီးျပန္ဖတ္ခဲ့ေသးတယ္ ေ၀့ ေနာ္. း)..
မဂၢဇင္း ေတြ ထဲ ကဗ်ာအေဟာင္းကေလးေတြ ပါ ျပန္တင္အုံး
March 15, 2011 at 4:19 am
ၿငိမ္းစိုးဦး
ၾကာ ၿပီ ဆိုေတာ့ … ေမ့ေလာက္ပါၿပီ … စိတ္မွာ … ထင္ ခဲ့ တယ္
အခ်စ္ ဦး မို႔ ယေနံထက္ထိတိုင္ မေမ့နိုင္ေသးတယ္ …. ဆိုတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းကို
ၾကားေယာင္လာေစပါတယ္ … လြမ္းတယ္ …
ၿငိမ္းစိုးဦး
March 15, 2012 at 5:15 pm
သူရလင္း
ကၽြန္ေတာ္ ကခင္ဗ်ား ကဗ်ာေတြကို ၉တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ကတည္းက ႀကိဳက္ခဲ့တာပါ.။ခင္ဗ်ား နဲ့ စကားေၿပာဖူးခ်င္ပါတယ္..။ခင္ဗ်ား ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကကၽြန္ေတာ့ ခံစားခ်က္နဲ့တူေနတယ္ဗ်ာ။ခင္ဗ်ားကို အၿမဲအားေပးေနပါမယ္………..။