ရင္ကြဲနာ ၂

အရိပ္ေတြ

မ်က္ႏွာၾကက္ဟာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ပန္းထြက္လို႕

မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေငးေနမိတယ္

စကားလံုးေတြနဲ႕ ထိစမ္းၾကည့္လို႔ မရဘူး

တစ္စြန္းတစ္စ

ငါ့ဆီထိုးက်လာတဲ့လေရာင္က ေနလိုမီးလို

တံခါးတစ္ခ်ပ္စာ ေကာင္းကင္က အၾကည့္မွားသလို

နင့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ ညေမႊးပန္းရနံ႕ေတြဟာ

ငါ့ရဲ႕ ညကိုကြယ္ထားခဲ့တယ္

ငါ့မွာ သံသရာအဆက္ဆက္

ဆုေတာင္းမ်ားခဲ့တယ္ ဆုေတာင္းမွားခဲ့တယ္

ေရာက္လာတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ဟာ အသစ္ပဲ

ျဖစ္ခဲ့သမွ် ျပဳခဲ့သမွ်ဟာ အေဟာင္းပဲ

မေန႕က

နင့္ဆံပင္ေတြ

နင္စီးေနက် ဖိနပ္အေဟာင္းေလး

ေလမွာ

ျပိဳက်ေနတဲ့ နင့္ကိုယ္သင္းနံ႕ေတြ

စာေတြက်က္ေနလို႕ မ်က္ႏွာေလး ေခ်ာင္က်သြားတယ္

အေခၚအေျပာလည္း နည္းလာတယ္

အဲဒီ

ဒဏ္ရာက တစ္ရင္ျပီးတစ္ရင္ ကူးစက္လို႔၊ ပူေလာင္ျပင္းျပလို႕

ကူးစက္ေရာဂါ ၊ ေဆးမရွိတဲ့အနာ

ငါ့မွာ

နင့္စိတ္နဲ႕ ေနအ၀င္

နင့္စိတ္နဲ႕ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္

နင့္စိတ္နဲ႕ ၾကယ္ကြယ္ညေတြ….

ဟန္ေဆာင္ေနသူဟာ ႏႈိးရခက္သလား

မသိစိတ္က နင့္အေငြ႕အသက္နဲ႕

ဒဏ္ရာ

သိစိတ္က ေ၀းေနရတဲ့ ရက္ေပါင္းကုေဋကုဋာ

ေစာင့္ေနရတာ ၊ ေမၽွာ္ေနတာ

နင္မသိဘူး ၊ နင္မသိခ်င္ဘူး

ဘယ္ကႏၱာရမွ ဒီေလာက္ေျခာက္ေသြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး

ငါမွတ္မိသေရြ႕

ငါ့အသက္နဲ႕ နင့္ေန႕ေတြ

ငါ့တံခါးကို လာေခါက္ေနတဲ့

နင့္ကိုုယ္ေငြ႕ေတြ

ျပကၡဒိန္ေတြသာ ေဟာင္းသြားတယ္

”တိတ္တခိုး “ ဟာ ေဟာင္းမသြားဘူး

“အသည္းကဲြဂစ္တာ“ ဟာေဟာင္းမသြားဘူး

“ေအာက္တိုဘာ ၂၄“ ဟာေဟာင္းမသြားဘူး

‘’ရင္ကဲြနာ ‘’ ဟာေဟာင္းမသြားဘူး

အားလံုး

မင္းစိတ္္နဲ႕မွ ေၾကြမယ့္ ပန္းေတြ ၊ ပန္းရနံ႕ေတြ

ခုဆို

တရားလည္း ရေနျပီ ၊ တရားလည္းက်ေနျပီ

ငါျမင္ေနသေရြ႕ အလြမ္းေတြ၊ အနာေတြ၊ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြ

ခုဆို

သစၥာတရားဟာ အပ်က္ပ်က္နဲ႕ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္လို႕

အမွန္တရားဟာ ေခါက္ရုိးက်ိဳးလို႕

နင့္ေျခရင္းမွာ လူးလို႕ လိွမ့္လို႕

ခု ၊ ငါ့ရင္နဲ႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ

ငါ့အသက္နဲ႕တကြ မင္းဆီပို႕ေပးလိုက္ပါတယ္

ရႊန္းပေငြလ မင္းမ်က္ႏွာ

အရာရာ

မင္း၀မ္းေျမာက္ပါေစေတာ့။    ။

ဘုန္းေနသြန္း

၇-၂-၂၀၀၆

သရဖူ ၊ ၂၀၀၆

အစိမ္းေသ- ၈

အခ်ိန္တိုုင္း

မင္းသတင္းေလး ငါနားစြင့္တယ္

သံလမ္းႏွစ္ခုမဆံုႏိုင္ျခင္းက ငါတို႔ဘ၀လား

ငါ့အေသြးအသားထဲ အျမဲေရာက္တယ္

မင္းအေၾကာင္းေလး

ငါဆိုတဲ့သီခ်င္းက သတိရျခင္းလား

ေသြးထဲ

အ၀ါေရာင္ေတြသာ အစုန္အဆန္

အထီးက်န္ျခင္းဟာ ေတာလံုးညံလို႕

မ်က္ညဳိ၀န္း ၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ၊ ႏွစ္ေယာက္ညေန ….ေမ့မရႏုိင္ …..

သူ႕ရဲ႕ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္ခဲ့ျပီလား

ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္

အလြမ္းမွာ ဘယ္ခါအိုရမယ္

ေၾသာ္….

အလြမ္းမွာ ဘယ္ခါငိုရမယ္။    ။

ဘုန္းေနသြန္း

၂၀၀၄

ရင္ကြဲနာ- ၅

ကိုယ့္္စိတ္ကိုယ္ျမဲေအာင္ရႈေတာ့

မင္းရယ္သံေလးၾကားရတယ္

အလြမ္းက

ေတာမီးလို ပ်ံ႕ႏံွ႕လို႕

သစ္ကိုင္းမွာ ျငိေနတဲ့ လေရာင္ေလးကအစ

သံသရာအဆက္ဆက္မစိမ္းလန္းႏိုင္

ဘာေၾကာင့္မ်ားတို႕ေဝးခဲ့ရသလဲ

သတိတရစိတ္က ရုိင္းစိုင္းလြန္းတယ္

ညည ၊ ကဗ်ာေရးလို႕မရတဲ့အခါ

မင္းနာမည္ေလး တဖြဖြရြတ္ဆိုမိတယ္

အျပင္မွာ သစ္ရြက္ေတြက တစ္ေငြ႕ေငြ႕  ပဲ႔က်လို႔

ႏွစ္ေယာက္အိပ္မက္ေတြ

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ျခားနားလို႕

မင္းနဲ႕အေဝးမွာ ငါ့ႏွလံုးသားရိွမယ္

အိမ္ကိုလည္းမလာဘူး

လမ္းမွာေတြ႕လည္း မေခၚဘူး

မ်က္ညဳိဝန္းကေလး

ၾကယ္ေၾကြတိုင္း ၊ ငါဟာဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလတယ္။     ။

ဘုန္းေနသြန္း

၂၀၀၅

ရင္ကြဲနာ…

မိုးေတြရြာေနတဲ႔အခါ
မင္းမွာအရိပ္တစ္ခုရွိေနရဲ႔လား
မသိစိတ္က
ေနာင္ဘ၀အထိဖ်က္လို႔ျပင္လို႔မရတဲ႔
ေက်ာက္စာ…….
အိပ္မရတဲ႔ညေတြမွာ
ငါဟာလြမ္းတဲ႔စိတ္ကိုတဖြဖြပြတ္သပ္လို႔
အေတြးထဲ
မင္းမ်က္၀န္းေလးဘယ္ပန္းခ်ီ
မင္းပန္ထားတဲ႕ပန္းပြင္႔အနီေလးဘယ္ကဗ်ာ
မင္းမရွိတဲ႔ညေတြမွာ
ငါဟာငရဲလိုပူေလာင္ျပင္းျပလို႔
မင္းေလးရဲ႕ဥေပကၡာဟာ
ငါ႔ဘ၀အတြက္ဒုကၡသစၥာပါညီမေလးရယ္……
အိပ္မရဘူး
အိပ္မက္အေသ၊ ဘ၀အရွင္
ရင္ဟာသံုးမရတဲ႔ဟင္းလင္းျပင္လား
အနာတရနဲ႔လမ္းတကာလြင္႔စင္ေန
ဒဏ္ရာကအေတြးအထိနစ္၀င္ေန
အျပင္မွာ
ေႏြ………
သစ္ရြက္ေတြကတေငြ႕ေငြ႕ပဲ႔က်လို႔
အလြမ္းကလက္ရည္တျပင္တည္းစိမ္းလန္းလို႔
ဒီမွာ…..ရင္တြင္းဖြဲ႔မီးအၾကိမ္ၾကိမ္ေလာင္တယ္
စကားေတြခဏခဏမွားတယ္
အိပ္မက္ထဲထိ
ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြကိုေမ႔လို႔မရဘူး
ညီမေလး။       ။

ဘုန္းေနသြန္း